Thursday, April 20, 2006

oda numaram 2319-recovering

kendini kontrol et! kendini konrol et!
bunu başarınca her şeyin üstesinden gelinir diye bilinir yıllardır
Oysaki kontrol edemediğim tek şey kendim...Bilinç altım, bedenim, kelimelerim, sayıklamalarım...
bir süre sonra bedeninden rengin alınmışcasına kendini seni ittirenlere bırakmak seni sürükledikleri yere gitmek ve o anda çaresizce önüne çıkan herkesi sevmek. sevmek GÜVeN verir ya ondan ne kadar seversen o kadar GÜVeN hissedersin yanılgısıyla son çırpınışlarda daha çok kişiyi sevmek.
hayatta tek yaşanmaması gereken illüzyon, tekerlekli bir nesnenin üzerinde bir yere götürülmektir. Bu his gerçekte olsa yanılsamada olsa insanı boşluğa çeker. istediğin yöne gidememe, durduramama ve sonrasında artık geride kalan kişilere, duvarlara tutunmaya çalışma, boşluğa gitme anının korkusu,,,
peki ya ben istemeden elimi kolumu oynatan ne? açık gözlerimden içeri akan görüntüler ama record düğmesine basamayan beynimi kontrol eden?
kendim mi yine? hiç sanmıyorum

ve sonra

onca şeyin arasında uğraştığım yine aynı sorunlar, senli benli bizli sorunlar,,, hiç önemi yok aslında
gerçekten yok
benm öyle ilginç saygı duyduğum bir bilinç altım varki onla ilgilenmeliyim
seni beni geçiyorum artk
göz yaşları değerli çünkü kalp çarpıntılarıda, elimden geçen sıcaklıklarda
çimenlerde güneşlenmekte değerli ama "kendi"M için sadece